ALMKERK – Ondernemer, boerin voor wie dat wil, Irene Dubbeldam (Kolff Blonde d’aquitaines en landbouw aan de Bloemweg) breekt in het nieuwe jaar niet alleen een lans voor het lokale kopen, zij spreekt zich ook stevig uit over de (te) lage prijzen die boeren ontvangen voor hun producten. Door hoge kostenen investeringen levert het harde werken naar verhouding te weinig op in vergelijking met wat supermarkten ontvangen. De consumentenprijzen zijn verdubbeld en de boer ontvangt niets meer.
Irene opent het gesprek met de wens dat mensen genoten hebben van hun kerstdiner. ‘Ik hoop dat zij bij de samenstelling daarvan vooral veel gebruik hebben gemaakt van lokale leveranciers, die deze steun namelijk heel goed kunnen gebruiken. Mensen hebben vast ook vernomen dat de omzet van een Brabantse supermarktgigant met 15% is toegenomen. Helaas hebben de boeren daar weinig van gemerkt.’ En dáár wringt een schoen.
Dalende prijzen
De ondernemer is ervan overtuigd dat weinig supermarktconsument merken dat de prijs van bijvoorbeeld aardappels door het sluiten van de horeca naar een dieptepunt is gezakt. Aardappels, van goede kwaliteit, die nu gebruikt worden als veevoer. Irene: ‘De teler kreeg hiervoor een compensatie van de overheid. Als de aardappels als veevoer verkocht werden, ontving de teler 6 cent per kilo, een bedrag dat beneden de kostprijs ligt. Ik heb eens gekeken wat ze bij de supermarkt kosten en dat was 1,35 per kilo, een flink verschil!’
Prijzen verdubbeld
Omdat deze zaak niet op zichzelf staat geeft de Almkerkse nog een voorbeeld. Voor een liter melk betaalde de consument in 2007 bij de supermarkt 0,60 euro. In 2021 betalen mensen voor een liter melk van dezelfde leverancier 1,25 euro. ‘De boer ontving in 2007 0,35 cent en krijgt dat in 2021 nog steeds. Voor de consumenten is de prijs meer dan verdubbeld, maar de boer krijgt nog steeds hetzelfde, terwijl de kosten voor hem veel hoger zijn geworden. ‘Denk ook eens aan het feit dat de boeren geen goedkope rode diesel meer mogen gebruiken, maar reguliere diesel. Aan alle aanpassingen aan stallen die ze moeten doen met de bijbehorende vergunningen en natuurlijk de eisen die afnemers en wet stellen aan Nederlandse producten.’
Insectenhotel
Irene vervolgt: ‘De supermarkten stellen eisen aan de Nederlandse producent die ze aan buitenlandse producenten niet stellen. De boer met aantoonbaar duurzaam werken, dat kan onder andere door gebruik te maken van zonnepanelen, plaatsen van insectenhotels of akkerranden zaaien. Het gekke is dat ik nog nooit heb gehoord dat iemand tijdens het boodschappen doen zich afvroeg of de boer die zijn zuivel, vlees, graan, groente of fruit geleverd heeft, toch wel een insectenhotel had. Er komt door deze “eisen” wel een wildgroei aan keurmerken.’ Het steekt de ondernemer dat de boer aan een serie eisen moet voldoen om nog te kunnen leveren, daarbij ook nog moet betalen om het keurmerk te kunnen voeren. ‘De supermarkt maakt die producten net even wat duurder en als de boer de balans opmaakt, ziet er weinig tot niks van terug.’
Kopen bij de boer
Irene Dubbeldam breekt tot slot een lans voor de korte keten, het kopen bij de boer: ‘Rij eens een rondje door de polder en kijk of u boeren tegenkomt die aan huis producten verkopen. Goed voor de boer en goed voor uw portemonnee!’
